نقاشی!

یک دریا آبیه... کوه بلنده

یک لبخند... چه خوبه خنده...   درخت , بلند

یه آسمون آبی

دل های قشنگ

نذار جا بمونه شادی

شبو با ستاره میکشی ماه تنها نمونه

اما اینجا تنهایی شرط این افکارمونه

پرنده ها آزاد قفسی در کار نیست

میخوایم آزاد باشیم میده سرکار ایست

تو نمیبینی کسی که تاریکه قلبش

یا تیغ میکشه جاری میشه خون ز دستش

خیلی حال میده نه... وقتی همه دور همن

وقتی با دیوارا حرف زدی میفهمی همه بدن

وقتی اعتمادو تو وجودت کشتن بدون

تنهایی... 

به دیوار یه مشتم بکوب

اگه سیاهه افکار اگه زیاده حرفام

اگه دل پره مینویسه تا قیام فردا

اگه بغض گلوم باعث ناراحتیت شد 

بی خیال من نقاشیتو برو رنگیش کن!